Tofino naar Campbell River
Blijf op de hoogte en volg lars
31 Mei 2015 | Canada, Campbell River
Dag 7 :
Hallo lieve mensen,
De dag begon vandaag vroeg, want Lars wil zó graag beren vinden dat hij het geen probleem vindt om daar zijn (en mijn) nachtrust voor op te geven. Om 4.15 uur ging bij ons dus de wekker en in het pikken donker kleden we ons snel aan. Geen tijd voor een douche of een borstel door de haren, want we moeten op tijd gaan rijden. Om 5.15 uur komen we ongewassen aan op het strand van Long Beach, waar het net licht begint te worden. Ons is verteld dat de beren daar op zoek gaan naar krabben en vissen die op het strand blijven liggen wanneer de zee zich terug trekt. Vol verwachting wandelen we naar het uiterste puntje van het speciaal daar voor gemaakte viewpoint.. Maar helaas.. Weer geen beren. Teleurgesteld keren we terug naar de camper. Lars omdat hij geen beren heeft gezien en ik omdat ik liever nog op bed had gelegen. Om de pijn wat te verzachten, maken we een lekker broodje met scrambled eggs en ham. Aan het eind van het ontbijt hebben we allebei de slappe lach, want we beseffen ons maar al te goed dat de kans om beren te zien bijna net zo klein is als het tegenkomen van een everzwijn in Nederland.
Uiteindelijk komt het ons toch nog goed uit dat we zo vroeg op zijn gestaan, want we hebben vandaag nog een lange rit voor de boeg. We besluiten om naar Horne Lake Caves provincial park te rijden, want volgens het anwb handboek schijnen de grotten daar erg mooi te zijn. Op het moment dat we de weg naar dit park inslaan, hebben we bijna direct spijt. De weg is namelijk zo ruw en hobbelig, dat de camper zowat uit elkaar trilt. Na 3 kilometer besluiten we toch verder te rijden, want zeg nou zelf… Het is zonde om te stoppen, wanneer je al zo'n eind onderweg bent. We zijn tenslotte maar één keer in Canada. Vervolgens bleek dat we nog 10 kilometer over deze weg moesten rijden om bij de grotten te komen. Eigenwijs als dat we zijn, hebben we de hele weg 10 kilometer per uur gereden, waardoor we een uur later pas arriveerden.
De eerste verrassing bij aankomst waren de 3 herten die pal voor onze neuzen stonden te grazen. Zolang we rustig bleven staan, trokken ze zich weinig van ons aan. Snel de camera pakken en flink wat plaatjes schieten. Uiteindelijk werd onze lol bedorven door een Canadees die de herten niet meer zo bijzonder vond en daardoor besloot om dwars door het pad van de herten heen te lopen. Deze Canadees heb ik natuurlijk hartgrondig vervloekt.
Na het zien van de herten, zijn we doorgelopen naar de eerste grot. De grot was zo smal en donker, dat een kind van tien jaar oud er niet meer in zou passen. Lars wilde een heldhaftige poging wagen, maar na 1 stap in de goede richting, krabbelde hij al terug. Dit was niks voor hem, vertelde hij mij.. Nou ja, dat had ik kunnen weten natuurlijk.. Held op sokken.. :-)
De tweede grot was meer naar het formaat van Lars gemaakt en was tot 40 meter diep te bewonderen. We besloten er samen in te gaan en hadden de zaklamp al in de aanslag. Eerst een smal bruggetje over, om daar de eerste stap de grot in te zetten. Dit begon direct met een flink obstakel, want we moesten een aardig stukje omhoog klauteren in het donker. Nadat Lars mij op de rots had getrokken en tegelijkertijd probeerde om mij bij te schijnen met de zaklamp, stonden we eindelijk écht binnen in de grot. Op dat moment begaf de zaklamp het.. Bedankt pa en ma! Wederom hoorde ik Lars zeggen; dit is niks voor mij.. Hij verzoekt mij vriendelijk doch erg dwingend om zo snel mogelijk om te keren. Kortom, na anderhalve meter grot, stonden wij weer netjes buiten. Had ik er al bij verteld dat er voor ons een meisje van 4 jaar oud met haar ouders naar binnen ging?
In elk geval is er volgens Lars vanaf vandaag nog maar één grot waar hij avonturen in wil beleven..
Na dit avontuur, moesten we weer terug over dezelfde horrorweg. Wat we erg leuk vonden, waren de herten die tijdens het rijden voor onze auto overstaken en zelfs nog even voor de auto bleven staan. Gelukkig reden we heel zacht, dus was het geen gevaarlijke situatie.
We besloten om direct door te rijden naar onze eindbestemming van vandaag. Bij aankomst in Campbell River, zijn we een burgertje gaan eten bij de Mac Donalds en daarna hebben we bij een visitors centrum een camping geregeld voor vannacht. Omdat het vandaag wederom heerlijk weer is (23 graden en windstil), houden we het hierbij voor vandaag. We besluiten om lekker rustig aan te doen en van de zon te gaan genieten op de camping. Op dit moment zitten we dus lekker in onze visstoeltjes van een koud drankje te nippen. Proost!
Nog even een antwoord op jullie vraag. Met baby Lassner gaat alles heel goed! Mijn buikje begint al aardig te groeien, maar dat kan ook komen van het goede leven hier ;-)
Morgen hebben we geen wifi, aangezien we gaan kamperen in een provincial park. Hier hebben we dus geen vaste aansluitingen op water en stroom en heel waarschijnlijk ook geen internet. Onze blog van morgen, krijgen jullie dus waarschijnlijk pas de dag erop te lezen.
Doei doei!
Liefs, Lars en Luc
Hallo lieve mensen,
De dag begon vandaag vroeg, want Lars wil zó graag beren vinden dat hij het geen probleem vindt om daar zijn (en mijn) nachtrust voor op te geven. Om 4.15 uur ging bij ons dus de wekker en in het pikken donker kleden we ons snel aan. Geen tijd voor een douche of een borstel door de haren, want we moeten op tijd gaan rijden. Om 5.15 uur komen we ongewassen aan op het strand van Long Beach, waar het net licht begint te worden. Ons is verteld dat de beren daar op zoek gaan naar krabben en vissen die op het strand blijven liggen wanneer de zee zich terug trekt. Vol verwachting wandelen we naar het uiterste puntje van het speciaal daar voor gemaakte viewpoint.. Maar helaas.. Weer geen beren. Teleurgesteld keren we terug naar de camper. Lars omdat hij geen beren heeft gezien en ik omdat ik liever nog op bed had gelegen. Om de pijn wat te verzachten, maken we een lekker broodje met scrambled eggs en ham. Aan het eind van het ontbijt hebben we allebei de slappe lach, want we beseffen ons maar al te goed dat de kans om beren te zien bijna net zo klein is als het tegenkomen van een everzwijn in Nederland.
Uiteindelijk komt het ons toch nog goed uit dat we zo vroeg op zijn gestaan, want we hebben vandaag nog een lange rit voor de boeg. We besluiten om naar Horne Lake Caves provincial park te rijden, want volgens het anwb handboek schijnen de grotten daar erg mooi te zijn. Op het moment dat we de weg naar dit park inslaan, hebben we bijna direct spijt. De weg is namelijk zo ruw en hobbelig, dat de camper zowat uit elkaar trilt. Na 3 kilometer besluiten we toch verder te rijden, want zeg nou zelf… Het is zonde om te stoppen, wanneer je al zo'n eind onderweg bent. We zijn tenslotte maar één keer in Canada. Vervolgens bleek dat we nog 10 kilometer over deze weg moesten rijden om bij de grotten te komen. Eigenwijs als dat we zijn, hebben we de hele weg 10 kilometer per uur gereden, waardoor we een uur later pas arriveerden.
De eerste verrassing bij aankomst waren de 3 herten die pal voor onze neuzen stonden te grazen. Zolang we rustig bleven staan, trokken ze zich weinig van ons aan. Snel de camera pakken en flink wat plaatjes schieten. Uiteindelijk werd onze lol bedorven door een Canadees die de herten niet meer zo bijzonder vond en daardoor besloot om dwars door het pad van de herten heen te lopen. Deze Canadees heb ik natuurlijk hartgrondig vervloekt.
Na het zien van de herten, zijn we doorgelopen naar de eerste grot. De grot was zo smal en donker, dat een kind van tien jaar oud er niet meer in zou passen. Lars wilde een heldhaftige poging wagen, maar na 1 stap in de goede richting, krabbelde hij al terug. Dit was niks voor hem, vertelde hij mij.. Nou ja, dat had ik kunnen weten natuurlijk.. Held op sokken.. :-)
De tweede grot was meer naar het formaat van Lars gemaakt en was tot 40 meter diep te bewonderen. We besloten er samen in te gaan en hadden de zaklamp al in de aanslag. Eerst een smal bruggetje over, om daar de eerste stap de grot in te zetten. Dit begon direct met een flink obstakel, want we moesten een aardig stukje omhoog klauteren in het donker. Nadat Lars mij op de rots had getrokken en tegelijkertijd probeerde om mij bij te schijnen met de zaklamp, stonden we eindelijk écht binnen in de grot. Op dat moment begaf de zaklamp het.. Bedankt pa en ma! Wederom hoorde ik Lars zeggen; dit is niks voor mij.. Hij verzoekt mij vriendelijk doch erg dwingend om zo snel mogelijk om te keren. Kortom, na anderhalve meter grot, stonden wij weer netjes buiten. Had ik er al bij verteld dat er voor ons een meisje van 4 jaar oud met haar ouders naar binnen ging?
In elk geval is er volgens Lars vanaf vandaag nog maar één grot waar hij avonturen in wil beleven..
Na dit avontuur, moesten we weer terug over dezelfde horrorweg. Wat we erg leuk vonden, waren de herten die tijdens het rijden voor onze auto overstaken en zelfs nog even voor de auto bleven staan. Gelukkig reden we heel zacht, dus was het geen gevaarlijke situatie.
We besloten om direct door te rijden naar onze eindbestemming van vandaag. Bij aankomst in Campbell River, zijn we een burgertje gaan eten bij de Mac Donalds en daarna hebben we bij een visitors centrum een camping geregeld voor vannacht. Omdat het vandaag wederom heerlijk weer is (23 graden en windstil), houden we het hierbij voor vandaag. We besluiten om lekker rustig aan te doen en van de zon te gaan genieten op de camping. Op dit moment zitten we dus lekker in onze visstoeltjes van een koud drankje te nippen. Proost!
Nog even een antwoord op jullie vraag. Met baby Lassner gaat alles heel goed! Mijn buikje begint al aardig te groeien, maar dat kan ook komen van het goede leven hier ;-)
Morgen hebben we geen wifi, aangezien we gaan kamperen in een provincial park. Hier hebben we dus geen vaste aansluitingen op water en stroom en heel waarschijnlijk ook geen internet. Onze blog van morgen, krijgen jullie dus waarschijnlijk pas de dag erop te lezen.
Doei doei!
Liefs, Lars en Luc
-
01 Juni 2015 - 06:29
Jolanda:
Lieverds,
Weer een heel avontuur en helaas geen beren.
Maar Luc jij hebt je eigen teddybeer de hele dag bij je, hij brengt je overal naartoe en laat je mooi Canada zien.
Hoop dat jullie een langere nacht slapen hebben dan gister.
Geniet lekker verder.
Wij hebben de hele dag in de regen thuis doorgebracht dus dan is om 4.15u opstaan misschien niet eens zo heel erg.
Dikke knuffel, pap en mam -
01 Juni 2015 - 06:39
Sylvia:
Jammer hoor geen beten maar joh lars
Miss heb je Volgende keer geluk
En zie je ze wel.
Hè luc je kan wel alvast wennen aan die
Vroege tijden want als de kleine lasner
Dr is is het uit met uitslapen hoor -
01 Juni 2015 - 09:05
Racquel:
Hoi schatjes,
Fijn zeg zo'n berenwekker -
01 Juni 2015 - 09:06
Racquel :
De helft komt niet door zie ik....
Supergaaf dat Lars alles zo uitgestippeld heeft!!
Zo kunnen jullie optimaal van deze mooie trip genieten.
Succes met de lange rit!
Xxxx van de Zadelhoffjes -
01 Juni 2015 - 12:37
Wilco:
Hoi Lars en Luc,
Wat een avonturen allemaal. Heel gaaf om deze met jullie op deze manier mee te kunnen beleven.
Het voelt alsof we alles direct meebeleven. Heel leuk om te lezen en te zien.
Ik hoop dat jullie nog vele mooie belevenissen gaan meemaken en wij op deze manier blijven meegenieten. Heel veel plezier nog en geniet ervan met volle teugen. Het is voorbij voordat je er erg in hebt.
De wens om zelf ook deze mooie belevenis is een keer te gaan meemaken is door jullie ervaringen en leuke verhalen alleen nog maar verder toegenomen.
Groeten van Holland,
Wilco -
01 Juni 2015 - 18:53
Tessa:
Wat super om jullie verhalen te lezen en foto's te zien, nu al een geweldige reis en jullie gaan nog veel meer moois zien! Je ziet er trouwens super uit Luc (jij ook Lars ;-) lekker verder genieten schatjes! Xxx -
01 Juni 2015 - 19:44
Jose:
Zal ik een paar foto"s sturen van beren???.
verder geniet ik elke dag van jullie reisverslagen.
Fijne reis verder.
Mams xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
