2de deel Icefields Parkway

Dag 18:

Hey allemaal,

Vannacht hebben we het gelukkig een stuk warmer gehad met een extra dekbed, dus geen reden tot klagen. We gaan vandaag het tweede gedeelte van de Icefields Parkway door rijden en hebben hierbij een aantal stops in gedachten.

Na 10 minuten rijden, komen we aan op de eerste bestemming. We kleden ons warm aan, want we gaan het eerste gedeelte van de Athabasca gletsjer beklimmen. Er staat een straffe wind en zelfs door mijn winterkleding en muts komt de kou heen. De gletsjer is niet heel mooi om te zien, maar wel indrukwekkend. In de afgelopen honderd jaar is de gletsjer 60% van zijn vermogen kwijt geraakt door de opwarming van de aarde. Om ons heen kunnen we aan de rotsen zien hoe dik de gletsjer ooit geweest is. Ontzagwekkend! Volgens de borden, zal de gletsjer over een kleine eeuw niet meer bestaan en zal er een meer voor in de plaats komen, omringt door bossen. In 2001 is er een jongentje van negen jaar verongelukt op de gletsjer, omdat hij zich een paar meter buiten de aangegeven paden begaf. Het redden van mensen op de gletsjer schijnt heel erg moeilijk te zijn en de laatste drie reddingspogingen waren dan ook onsuccesvol. Wij blijven dus netjes op de wandelpaden.

In de auto warmen we even gauw op, want we stoppen al snel weer bij de 'Tangle Falls'. Deze waterval bevindt zich aan de zijkant van de snelweg, dus we hoeven er niet ver voor te lopen. We blijven even staan kijken en rijden na tien minuten weer verder richting de 'Sunwapta Falls'. Daarna bekijken we op onze route ook nog de 'Athabasca Falls'. Natuurlijk is het allemaal weer heel mooi, maar ik zal jullie verder niet vermoeien met hele gedetailleerde beschrijvingen.

Het hoogtepunt van onze dag, was toch wel het treffen van 3 verschillende beren! Net als we besluiten om morgenochtend weer extra vroeg op pad te gaan om beren te spotten, (want we hebben er écht nog niet genoeg gezien) zien we twee auto's langs de kant van de weg staan. We zetten onze camper rechts van de weg en zien dat er een zwarte beer op 15 meter van onze auto langs de kant staat te grazen. Ik doe mijn raam open en begin druk foto's te schieten, maar omdat de beer snel beweegt is het nog best moeilijk om scherp beeld te krijgen. De beer begint te lopen en komt op vijf meter langs mijn raam lopen. Onwijs mooi om te zien! Lars en ik zijn door het dolle heen en als de beer op een wat veiligere afstand is, open ik de camperdeur en stap naar buiten voor beter beeld. Lars zit nog veilig achter het raam, wanneer ik hem hoor zeggen dat de andere automobilisten nog steeds foto's nemen richting de plek waar onze camper staat. Ik draai me om en zie dat er nog een beer uit de bosjes is gekomen. Oeps, die had ik even niet gezien. Gelukkig lijkt de beer mij niet zo interessant te vinden en kan ik rustig weer de camper in stappen. Ik snap nu wel waarom je de auto niet uit mag als je een beer tegen komt.. :-)

We rijden verder en vanuit mijn ooghoek zie ik wat voorbij flitsen in de bosjes. Weer een zwarte beer! Lars zet de auto in zijn achteruit, want dat kan hier gewoon op de rustige snelwegen en we kunnen nogmaals genieten van het uitzicht op een beer. Omdat de beer wat verder van ons af staat, is het moeilijk te zien wat hij doet. De beer is in elk geval iets aan het breken, maar we weten nog steeds niet of het om een boom ging, of om een stuk eten.
We zien vandaag verder nog twee meren, maar deze vallen in het niets bij de blauwe meren die we al gezien hebben.

Nog even boodschappen doen en dan is de drukte voorbij en rijden we naar onze camping in Jasper. Deze camping (en sowieso deze stad) staat bekend om zijn grote hoeveelheid beren en 'Elks'. We weten allebei het Nederlandse woord voor elk niet, maar het zijn flink uit de kluiten gewassen herten. We worden bij aankomst gewaarschuwd. De elks hebben jonkies gekregen en zijn agressief naar alles wat te dichtbij komt. We moeten op minimaal 30 meter afstand blijven en krijgen een folder mee met foto's waarop aangevallen mensen en auto's staan. Verder komen er, vooral in de ochtend en avond, grizzly beren op af, om de kalfjes aan te vallen en op te eten. Ik besluit direct om me strikt aan de regels van de folder te houden.

We rijden de grote camping op en vlak bij onze kampeerplek staat een hele groep elks met kalfjes in de bosjes. Vanuit de auto zijn ze niet zo eng, dus ik wil rustig foto's maken. Helaas staan er mensen achter ons te wachten en kunnen we niet echt de tijd nemen. We parkeren de camper en lopen alsnog naar de plek waar de elks staan. Ik ben eerlijk gezegd op van de zenuwen, want de dieren zijn enorm allert en net zo groot als een flink paard. Het begint ook nog eens te regenen en ik voel me eerlijk gezegd helemaal niet op mijn gemak tussen al die beesten. We verschuilen ons tussen bomen en achter een vuilcontainer om foto's te maken, maar na een kwartier trek ik het niet meer van de zenuwen en smeek ik Lars om terug te gaan naar de camper. Volgens Lars ben ik een mietje, maar ik ben blij als we weer lekker droog binnen zitten zonder gewei in mijn achterwerk.

We gaan nu nog even een rondje rijden om te kijken of we nog wat moois zien, maar het is al 20.15 uur, dus onze dag zit er weer bijna op.

Update: We staan ons klaar te maken om weg te rijden, maar plotseling komt er een groep van ruim twintig elks aanlopen en met z'n allen gaan ze op het grasveld voor onze camper liggen! Hoeveel geluk kan je hebben!? Geen reden meer om een rondje te rijden.. Wij blijven vanavond lekker vanuit de autostoelen naar buiten kijken.
Tot morgen!

Liefs, Lars en Luc